Japon hükümeti geçtiğimiz günlerde Fukushima Daiichi nükleer santralinin kalıntılarından bir milyon tondan fazla suyu tahliye etme konusundaki tartışmalı kararını açıkladı.Suyun okyanusa boşaltılması yerel balıkçı topluluklarında ve komşu ülkelerde endişe ve öfke uyandırırken, bu kararın inandırıcılığı değerli bir soru işareti olarak öne çıkıyor.
11 Mart, Japonya’nın ana adası Honshu’nun doğu kıyısını vuran 9.0 büyüklüğündeki depremin 12. yıl dönümü olacak. Deprem, Japonya’nın kuzeydoğu kıyılarında 18.000’den fazla insanın hayatını aldı ve Fukushima Daiichi nükleer santralini vurarak güç kaynağı ve soğutma sistemlerini kapattı. 15 metrelik bir tsunami yarattı . Bu, atmosfere değerli radyasyon yayan üç reaktörünün erimesine yol açtı. Daha sonra bu kaza, Uluslararası Nükleer ve Radyolojik Olaylar Ölçeğinde 7. seviye olarak derecelendirildi ve 1986’daki Çernobil’den bu yana en kötü nükleer felaket olarak kabul edildi.
Reaktörlerin erimesinden sonra kurtarma çalışmaları, halen devam eden reaktörlerin soğutulması ve radyoaktif madde içeren kirli suların açığa çıkmasının önlenmesine odaklandı. Şu anda tesis işletmecisi Tokyo Elektrik Gücü (TEPCO)Yaklaşık 1.3 milyon ton atık su, 1.000’den fazla tankta depolanıyor. Bu su, hasar gören çok sayıda reaktörü soğutmak için kullanılırken, kirli yeraltı suları ve yağmur suları da reaktör binalarının bodrum katlarında birikti.
Suyun reaktöre maruz kalması, erimiş yakıttan kirlenmeye ve çevredeki molozda fisyon kalıntılarına neden oldu. Tank sayısı artmaya devam ederken, depolama alanı kapasiteye ulaşıyor ve bu, tesisin devam eden hizmetten çıkarılmasını yavaşlatacaktır.
Ancak tüm bu su işlenmeden depolanmaz. Sudaki en kötü radyoaktif kirleticilerin çoğunu giderir Gelişmiş Sıvı Proses Sistemi (ALPS)Bu süreç, sudan 62 radyonüklidi uzaklaştıran bir dizi kimyasal reaksiyondan oluşur ve kontaminasyon konsantrasyonları düzenleyici seviyelerin oldukça altına düşene kadar tekrarlanabilir. Ancak bu işlem, arıtılmış sudan trityum çıkaramaz.
Trityum, kozmik ışınlar hava molekülleriyle çarpıştığında atmosferde oluşan, hidrojenin doğal olarak oluşan radyoaktif bir şeklidir. 12.3 yıllık bir yarı ömre sahiptir, yani 12.3 yıl sonra, radyoaktif bozunma nedeniyle rastgele bir trityum ölçüsünün yalnızca yarısı kalır. Ne yazık ki, Fukuşima’da depolanan büyük su hacimlerinde bulunan düşük trityum seviyelerini ortadan kaldırabilecek mevcut bir teknoloji yok.
Bu durumun ne kadar kötü olduğuna gelince, Japon hükümeti, Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu (IAEA) ve birçok bağımsız bilim insanına göre. Fukuşima’da planlanan su tahliyesi makul ve güvenilirdir.
Ancak buradaki en değerli nokta, trityumun kendi atmosferimizde (yağmur ve musluk suyu) ve Pasifik Okyanusunda, Fukuşima’daki küçük miktarlardan çok daha yüksek miktarlarda bulunmasıdır.
Ayrıca arıtılan su bir anda değil, kademeli olarak, her yıl küçük miktarlarda, tamamlanması 20-30 yılı bulabilecek bir süreçte deşarj edilecek. Tahliye edildiğinde, deniz suyuyla o kadar seyreltilmiş olacak ki, litre başına 1.500 becherel’den daha az olacak, bu da hükümetin çevreye su boşaltma standardının 1/40’ına eşdeğer olacaktır. Bu oran aslında dünya çapında faaliyet gösteren birçok nükleer tesisin seviyesinden daha düşük.
